مقایسۀ حافظۀ کوتاه‌مدت بیماران دارای مالتیپل اسکلروزیس عودکننده-بهبودیابنده با افسردگی و بدون افسردگی و افراد طبیعی شهر اهواز

زمینه و هدف: از جمله پیامدهای عصبی-رفتاری مالتیپل­اسکلروزیس (MS) افسردگی بالینی، خستگی و بدعملکردی شناختی است. میزان شیوع افسردگی شدید در افراد دارای مالتیپل­اسکلروزیس سه برابر افراد جامعه است و محققان شیوع افسردگی در افراد دارای مالتیپل­اسکلروزیس را حدود 27-54 درصد گزارش می­کنند­. همچنین افسردگی عملکرد شناختی را به­وضوح دچار آسیب می­کند. هدف از این مطالعه، بررسی وجود یا عدم وجود ارتباط بین افسردگی و حافظۀ کوتاه­مدت در بیماران دارای مالتیپل­اسکلروزیس عودکننده- بهبودیابنده می­باشد. روش بررسی: در این مطالعۀ توصیفی- تحلیلی و مقطعی 54 بزرگسال مبتلا به مالتیپل­اسکلروزیس عودکننده- بهبودیابنده و 14 فرد طبیعی مورد بررسی قرار گرفتند. آزمون افسردگی بک و خرده­آزمون حافظۀ عددی از آزمون هوش وکسلر بزرگسالان از همۀ شرکت­کنندگان گرفته شدند. سپس داده­ها وارد نسخۀ 16 نرم­افزار SPSS شدند و  توسط آزمون t مستقل مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته­ها: در این مطالعه بین گروه­های سالم و بیمار تفاوت معناداری در متغیر حافظۀ کوتاه­مدت(05/0P=) وجود داشت، اما در میانگین متغیر حافظۀ کوتاه­مدت (82/0P=) تفاوت معناداری بین دو گروه بیمار افسرده و بدون افسردگی وجود نداشت. نتیجه­گیری: حافظۀ کوتاه­مدت در بیماران دارای مالتیپل­اسکلروزیس عودکننده-بهبودیابنده که در سال­های اول بیماری هستند، می­تواند تحت تأثیر قرار بگیرد، اما میزان افسردگی بر نمرۀ حافظۀ کوتاه­مدت بیماران مالتیپل­اسکلروزیس عودکننده- بهبودیابنده تأثیری ندارد.